Vanochtend rustig opgestart. We zouden om 9.30 uur de Ferry naar Magnetic Island pakken, dus we hadden een zee van tijd vanochtend. Simone had dat prima ingevuld met een heerlijk ontbijt. Brood, koffie, jus en een lekker gekookt eitje.

Na een half uurtje varen stonden we op Magnetic Island. We zouden daar of gaan fietsen, of gaan scooteren of een topless auto huren. Toen we vanaf de ferry richting eiland keken, viel het fietsen meteen af. De heuvels/bergen waren ons iets te hoog. Toen we bij de verhuurder van scooters en auto's stonden, bleek dat je alleen van noord naar zuid kon rijden en dat is een afstand van een kilometer of tien. Om daarvoor nu iets een hele dag te gaan huren..... Dat kun je (bijna) lopen. We hebben dus een buskaartje van 7 dollar gekocht, waar je de hele dag mee kunt rondrijden. En soort van hop on-hop of bus.

We zijn eerst naar het noordelijkste stuk geweest, Horseshoe Bay. Een mooi strand en een mooie zee. Wat rondgewandeld en lekker koffie gedronken. Daarna zijn we naar het zuidelijkste stuk gegaan, Picnic Bay. Een vergelijkbare baai en daar hebben we op het gemak, met prachtig zeezicht, zitten lunchen.

Daarna richting ferry om terug te rijden naar de camping. Toen Simone de sleutel omdraaide kregen we alleen wat gepruttel te horen. Het dashboard gaf aan dat we het licht aan hadden laten staan en dat de accu leeg was. SHIT. Wat nu?

Simone was teruggelopen naar de terminal of daar iemand ons met startkabels kon helpen. Dat werd dus niks. Daarna zijn we iedereen op het parkeerterrein aan gaan houden, maar ze zijn weliswaar vriendelijk, maar startkabels heeft niemand in de auto. Dus Kea, de camperverhuurder, maar gebeld. Die zou uitkomst bieden door de Australische ANWB naar ons toe te sturen, maar dat zou nog wel even duren.

Ik was maar weer auto's aan gaan houden, terwijl Simone de telefonische contacten onderhield. Uiteindelijk stopt er een ruige gast, Rod, en die bevestigt dat hij startkabels heeft. Thank God....... Probleem is echter, dat hij over 6 minuten op de ferry moet zijn. Hij gooit me de startkabels toe en zegt dat ik ze straks maar af moet geven in de terminal, want hij werkt voor de ferry-maatschappij. Oke, nu hoeven we alleen nog maar een auto te hebben, de kabels hebben we. Aardig om die achter te laten. Ik dus weer op zoek naar een auto, staat Rod weer voor mijn neus. Hij was nog iets vergeten, dus zou hij een ferry later nemen. Met even zoeken en proberen had hij de auto binnen vijf minuten aan de praat. Pffff, dat was fijn.

We hebben nog wat sight-seeing gedaan om de accu op te laden en zijn nu terug op de camping. We pakken er maar weer eens eentje op.

Fingers crossed; en maar kijken wat de camper morgenochtend doet als we weer starten. Lichten zijn overigens uit!